Gegokt en verloren
Het Witte Paard 1 heeft de kans laten liggen om in ieder geval een belangrijk matchpunt over te houden aan de ontmoeting met het sterke Purmerend 2. Aan de meeste borden ontbrak het bepaald niet aan strijdlust waarbij in sommige gevallen ook het inzetten van groot materiaal niet geschuwd werd.
Om te beginnen echter een remise van Roland in één van de weinige stellingen die zich vanuit de opening nu juist heel goed leende om op verantwoorde wijze op winst te spelen. Aan het belendende bord had Rob dit voorbeeld achteraf ook moeten volgen maar hij wees het vroegtijdige remiseaanbod van de hand en kreeg het lid op de neus toen hij te veel wilde in een gelijk eindspel. Het loperoffer op h6 van Paul bleek helaas al snel ook naar de categorie 'iets teveel van het goede' te worden verwezen.
De resterende partijen hadden hun climax richting de eerste tijdcontrole waarin op een gegeven moment de beslissingen elkaar razendsnel opvolgden. Inhoudelijk heb ik er niet veel van meegekregen want daarvoor was ik te diep met mijn eigen stelling bezig. Moet je ook maar niet zo maar een loper en een toren in de aanbieding doen zonder alles echt goed na te rekenen! Nee, dan is het pionnetje in het Morra-gambiet dat Jan Brink weer eens van stal haalde een heel wat veiliger investering. Al leverde dat uiteindelijk niet het gewenste initiatief op maar het verdedigen van een iets minder eindspel is onze nestor wel toevertrouwd.
Een enorme opsteker was het volle punt dat Robin binnenbracht. In een gesloten Siciliaan legde zijn initiatief op de damevleugel en de zwarte velden meer gewicht in de schaal dan de f-lijn die wit met zijn zware stukken in bezit had. Daarentegen liet onze man in vorm Christiaan zich de kaas van het brood eten. Met een sterk pionnencentrum verdedigde hij zich aanvankelijk goed tegen het witte wanhoopsoffensief over de h-lijn maar één onachtzaamheid deed het hele bouwwerk alsnog instorten.
Mijn tegenstander was inmiddels ook het spoor bijster geraakt en ik had al mijn materiaal terug met behoud van aanval. Deed echter ook een duit in het zakje terug waarna ik een afwikkeling naar een eindspel moest toelaten. Gelukkig ruilde zwart hierin zijn meest actieve stuk zodat ik met een pionnenmeerderheid op de koningsvleugel de vis alsnog op het droge kon brengen. Maar dit alles helaas bij een 2½ - 4½ achterstand en dan is je rol als teamleider er bij ingeschoten! Naast mij was Alexander kennelijk zo blij geweest dat hij zich eindelijk aan de druk op zijn koningstelling ontworsteld had dat hij akkoord ging met een zetherhaling. Nee, dan de spelers van Purmerend. Die komen gewoon aan het bord van hun in gepeins verzonken teamleider (mijn tegenstander!) advies inzake remisevoorstellen inwinnen. Zo kan het dus ook! Al moet gezegd dat dit in de situatie bij Alexander waarschijnlijk tot tijdsoverschrijding had geleid. Altijd lastig om in tijdnood schaaktechnische overwegingen af te wegen tegen de actuele situatie in de wedstrijd.
De toestand in de Promotieklasse is, om met Tom Egbers te spreken, zorgwekkend maar niet hopeloos. Voorlopig hebben we nog 4 teams onder ons en dat moet gezien de tussenstanden in de 3e klasse KNSB waarschijnlijk ook zo blijven!
Purmerend 2 - Witte Paard 1 4½ - 3½
(Anton Bakels 2098 - Chris de Saegher 2136 0 - 1, Ton van Nieuwkerk 2005 - Alexander Kretzschmar 1902 ½ - ½, Dennis v/d Beld 2002 - Paul van Haastert 1973 1 - 0, Michael Yu 1994 - Christiaan Molenaar 2091 1 - 0, Marc Holla 1907 - Jan Brink 1881 ½ - ½, Pim Jekel 1890 - Robin Mandersloot 1778 0 - 1, Robbert Mirani 1973 - Roland van Soest 1831 ½ - ½, Rob van Someren 1902 - Rob van Praag 1716 1 - 0)