Tweede zet zegereeks voort.

Geen van de spelers van Vredeburg 2, onze opponent op de eerste clubavond in 2017, kon bogen op een lidmaatschap van langer dan twintig jaar. Maarten Krijt hadden zij dus niet gekend. Deze zevenvoudig clubkampioen – in de jaren rond 1950 – en jarenlang wedstrijdleider van Het Witte Paard, verhuisde in 1971 naar Limmen. Daar werd in 1974 schaakclub Vredeburg opgericht door een paar buurtgenoten van hem en hij sloot zich onmiddellijk aan. Ook nu werd hij clubkampioen – het bleef bij één keer – en wedstrijdleider.

In zijn begin vorig jaar gereedgekomen ‘Een jongen uit Koog aan de Zaan, kroniek van een Zaanse ondernemer’ heeft Maarten Krijt een hoofdstuk gewijd aan zijn ervaringen bij Het Witte Paard en Vredeburg. In 1980 beëindigde hij zijn schaakactiviteiten: “In de loop van 1980 zag ik ’s nachts de schaakstukken door mijn dromen heen en weervliegen en dat betekende gezondheidshalve het einde van mijn schaakloopbaan.”

Het bovenstaande maakte deel uit van mijn welkomstwoord, na de beste wensen voor het pas begonnen jaar. Ook succes op schaakgebied, waarbij ik chauvinistisch vooral Het Witte Paard bedacht. De wedstrijd kon beginnen.
Eigenlijk werd het nooit een echte wedstrijd. In onze vorige ontmoetingen met Castricum 3 en Purmerend 6 hadden we nog redelijk wat moeite om ons ratingoverwicht waar te maken maar nu stond het na een kleine anderhalf uur al 3-0, met uitzicht op meer.
Piet zorgde voor 1-0 toen zijn tegenstander de bescherming van zijn koning veronachtzaamde waarna hij spoedig mat ging.
Op dat moment stond Jaap al glad gewonnen na verovering van een kwaliteit en enkele pionnen. Zijn tegenstander speelde kansloos nog even door, zodat mij de eer te beurt viel om 2-0 te scoren. Vijftien zetten ging het gelijk op maar het slaan van een ‘vergiftigde pion’ leverde me stukwinst op en even later zou daar nog minstens een toren bijkomen.
Na de 3-0 van Jaap kon ook Bob het volle punt incasseren. Toen een witte toren op de zevende rij assistentie kreeg van dame en paard hield zijn tegenstander het voor gezien.
Onze enige verliespartij kwam op naam van invaller Hans Hij raakte na het snoepen van een pionnetje de draad kwijt, liet er drie van zijn bord eten en verloor kansloos.
Als laatste was André nog ruim een uur aan het zwoegen tegen het bijzonder defensieve spel van de witspeler. Deze bood remise aan – de wedstrijd was toch al beslist – maar daar had André geen zin in en hij bestookte succesvol de witte koning met dame en lopers. 5-1.

Het Witte Paard 2 (1716) – Vredeburg 2 (1461) 5-1

Andre Meester (1877) - Dirk Aafjes (1425) 1-0
Jan Rot (1719) - Barry Blekemolen (1465) 1-0
Jaap de Berg (1798) - Gert-Jan Hafkamp (1469) 1-0
Piet Zegers (1804) - Robin Rommel (1584) 1-0
Hans van Heems (1523) - Hans de Goede (1485) 0-1
Bob de Wit (1574) - Remi Aafjes (1338) 1-0