Nieuwe nederlaag WP 1 voorlopig zonder gevolgen

De geschiedenis herhaalt zich een beetje want ook nu bracht een vooruitgespeelde partij door één van onze toppers weinig goeds. Alhoewel Bryan na de opening toch niets te klagen had maar op zeker moment een 'petit combinaison' toestond welke zwart twee stukken tegen een toren opleverde zonder dat daar een pion tegenover stond. De rest van de avond was het verder vechten tegen de bierkaai en wachten op het onvermijdelijke.

Gelukkig boekte Paul eindelijk weer eens een welverdiende overwinning waardoor we op de wedstrijddag zelf nog vrij vlot de stand gelijk konden trekken. Na een provocerende opening (1.e4,Pf6 2.e5,Pg8!?) wist Paul via twee mooi verdekt opgestelde lopers de weg naar de zwarte koning al snel te vinden. Uit noodzaak offerde zwart maar een kwaliteit maar dankzij de inmiddels binnengedrongen witte dame hield de aanvalsstorm aan.

Ondergetekende had tegen de ruilvariant van de Caro-Kann een ontwikkelingsvoorsprong verworven maar verzuimde dit via de h-lijn uit te bouwen. Nu kon wit tijdig alle gevaren bezweren waarna ik met een isolani bleef zitten en derhalve een remiseaanbod maar aannam.

Jan Brink moest het nota bene tegen hun sterkste speler opnemen en 'experimenteerde' ook nog eens met 1.d4 wat natuurlijk te veel gevraagd lijkt. Al stond Jan in een soort van Wolga zeker niet slecht tot hij de h-pion een vakje te ver opspeelde. De dames konden nog wel geruild worden maar in dit soort systeempjes spelen de eindspelen voor zwart altijd als vanzelf.

De andere Jan kreeg als invaller ook niet bepaald de makkelijkste tegenstander en verloor ergens een pion. Een afwikkeling naar een eindspel met ongelijke lopers mocht vervolgens niet baten aangezien de meerderheid van zwart op de koningsvleugel van geen waarde was en de twee verbonden witte vrijpionnen op de damevleugel des te sterker.

Robin mocht het opnemen tegen Helsloot, ooit nog eens de hoofdrolspeler in onze door Cor van Dongen zo prachtig afgedwongen (en beschreven!; zie JubileumHaver) ontsnapping in het Hoofdklasseseizoen van 1994-95. Die wist echter wel raad met een door Robin niet optimaal behandelde Richter-Verezov hetgeen de nodige zwaktes langs de witte velden had opgeleverd.

De hoop om de schade qua bordpunten nog enigszins beperkt te houden vervloog toen Alexander zijn pogingen om druk te zetten in een eindspel met zware stukken continu afdoende gepareerd zag en geen ijzer met handen besloot te gaan breken.

Tenslotte kon Christiaan een stelling met eveneens een kleine kwaliteit in de min ook niet houden. Hij had er aanvankelijk nog wel wat pionnen voor maar de actieve witte stukken rond de zwarte koning lieten zich niet elimineren en via een pionnenmars aldaar was het wachten op de combinatie die er op een gegeven moment gewoon in komt te zitten.

De concurrentie, in het bijzonder ASV 3, kon echter niet profiteren en de boodschap die ik richting Amstelveen meegaf om ook hun laatste wedstrijd (tegen ASV) met 6 - 2 te winnen is inmiddels achterhaald. Een gelijkspel zou ons namelijk ook al redden. Een extra reddingsboei is nog een nieuwe nederlaag van Amsterdam West waarbij wij zelfs met 1½ bordpunt verschil meer mogen verliezen. Maar laten we daar voorlopig maar niet aan denken!

Zukertort Amstelveen 3 - Witte Paard 1   6 - 2

(Waldemar Moes 1936 - Bryan Wijk 2056  1 - 0, Esther de Kleuver 2042 - Chris de Saegher 2149  ½ - ½, Peter de Heer 2008 - Alexander Kretzschmar 1848  ½ - ½, Eric Roosendaal 2030 - Christiaan Molenaar 1935  1 - 0, Gijs IJzermans 2125 - Jan Brink 1873  1 - 0, Jeroen Schoonackers 2014 - Jan Rot 1813  1 - 0, Ridens Bolhuis 1942 - Paul van Haastert 1975  0 - 1, Jan Helsloot 1962 - Robin Mandersloot 1724  1 - 0)