Eerste team stijgt boven zichzelf uit

De vierde ronde van de KNSB-competitie bracht voor ons vlaggenschip de verre uitwedstrijd in het Friese Sint Jacobiparochie. Naast een flink aantal kilometers viel er ook nog een aanzienlijk ratingverschil te overbruggen. En dat ook nog eens in de sferen van een oud cafégebouw met al zijn karakteristieken: krakende vloeren, koude gangtrappen en navenante verlichting. Aan de andere kant straalde er ook de nodige rustiek vanaf en dat bracht bij ons kennelijk weer het beste naar boven.

Als eerste mocht schrijver dezes (CdS) een punt bijschrijven. Het opgeven van de zwartveldige loper liet zich in de Franse Verdediging niet goed combineren met de verzwakkende pionzetten h6 en g5 en dat resulteerde onder meer in een machtig opgesteld wit paard op e5 wat al snel een beslissende invasie via de h-lijn mogelijk maakte.

Vervolgens was het de beurt aan Alexander voor wie voorlopig geen berg te hoog lijkt. In een Engelse opening waren zijn dame en lopers al snel voorzien van een paar mooie diagonaaltjes en via een diep berekend paardoffer werd de zwarte koningsstelling aan gort gespeeld.

Bij Paul zit het dit externe seizoen nog niet zo mee en ook nu was een optisch kansrijke stelling niet aan hem besteed. Het intitiatief richting witte koning ebde langzaam weg en in tijdnood kreeg hij ook nog eens een venijnige countercombinatie voor zijn kiezen.

Robin leek het in een soort van Grand Prix aanval ook niet gemakkelijk te hebben maar de vlucht naar een eindspel met ongelijke lopers bood uitkomst. Toen hij ook nog torenruil kon afdwingen was een zeer nuttig halfje zijn deel.

Helaas ging bij Jan een aanvankelijk uitstekend gevoerde verdediging en tegenaanval in een scherpe variant van de Caro-Kann door een onoplettendheid vlak voor de tijdcontrole toch de mist in. De drie vervaarlijk opgestelde witte zware stukken op de g-lijn vroegen om een onderbrekingszet en toen die niet kwam werd via een ruimingscombinatie de zwarte koning alsnog matgezet.

Daar stond een enorme meevaller bij onze andere topscorer Bryan tegenover al moet gezegd dat hij zich inmiddels al weer handig uit de aanvankelijke omklemming had losgewerkt. Maar dat er ook nog een bonus kwam doordat de witspeler zich vergiste in het vereiste aantal zetten (40 en niet 35) was helemaal meegenomen! Je zou dit een 'thuisnadeel' kunnen noemen als je in dezelfde zaal vooral het tempo van de interne gewend bent.

De eer was aan Roland om het beslissende punt binnen te brengen. In een ongebruikelijke variant van het Spaans leek hij aanvankelijk het inititatief aan zwart te moeten overlaten die een paard op f4 kon posteren. Maar uiteindelijk slaagde Roland erin om dat te laten verdwalen en via een penning zelfs te incasseren! Het resterende eindspel met een stuk meer bleek eenvoudig gewonnen.

Tenslotte mocht Christiaan ook nog een duit in het zakje doen. Een Svesjnikov had hij niet helemaal volgens de boekjes behandeld maar in het eindspel bleek het sterke veld d5 ook uitstekend dienst te doen voor de witte loper. Om een gevaarlijke a-pion af te stoppen moest zwart een afwikkeling naar een verloren toreneindspel toestaan.

Emanuel Lasker - Witte Paard 1  2½-5½

(Sicco Ros 2211 - Alexander Kretzschmar 1782  0 - 1, Tjalling Wiersma 2176 - Bryan Wijk 2037  0 - 1, Rienk Sijbesma 2096 - Chris de Saegher 2152  0 - 1, Dolf Wissmann 2040 - Jan Brink 1894  1 - 0, Jan Hibma 2059 - Christiaan Molenaar 1925  0 - 1, Erik Bosma 1974 - Paul van Haastert 2007  1 - 0, Murk Viersma 1857 - Roland van Soest 1790  0 - 1, Thijs Tuinstra 1907 - Robin Mandersloot 1731  ½ - ½)