Archief 2014-2015 (artikelen)

Witte Paard figureert in bekerfinale

Het Witte Paard is er niet in geslaagd om ook op de NHSB Bekerfinale zijn stempel te drukken. In de ochtendwedstrijd moest direct worden aangetreden tegen gastheer en medefavoriet ZSC-Saende.Gelijk in de opening werd ons aan de meeste borden al het vuur aan de schenen gelegd: zwartspelers onder zware positionele druk en witspelers weinig tot niets bereikt.

Zelf had ik ditmaal geen trek om de gebaande paden van de Caro-Kann te bewandelen maar gelegenheidskopman Tijdeman liet zich niet verleiden tot positioneel verdachte weerleggingspogingen en beperkte zich tot gezonde zetten hetgeen al snel een prettige druk langs de diagonaal a2-g8 opleverde. Bryan pakte de Pirc niet met de geijkte acties op de koningsvleugel aan en qua pionnenstructuur verwerd het zelfs tot een Caro-Kann Ruilvariant. Jan Brink legde in een Stonewall zijn tegenstander geen strobreed in de weg wat betreft het ruilen van vrijwel alle stukken om zo aan te koersen op een eindspel van goede tegen slechte loper.Christiaan had ik natuurlijk even moeten meegeven zich net als in de vorig bekerwedstrijd te bedienen van de Spaanse Ruilvariant want tegenstander Ben v/d Bergh is een groot kenner van het Open Spaans. Een oprukkende d-pion spleet het witte kamp al snel in tweeën en een klopjacht op de witte koning zette ons op achterstand. Aan het topbord waren de spelers zo gefixeerd op de ten dode opgeschreven zwarte f-pion dat een op zeker moment hulpeloos aan zijn lot overgelaten b-pion aan beider aandacht ontsnapte. Nu kon zwart nog enigszins loskomen op de koningsvleugel en koos wit voor een zetherhaling. Dat had nog wel eens verkeerd kunnen uitpakken maar helaas liet Jan zich in een inmiddels houdbare stelling via een vingervlugheid een afwikkeling naar een verloren pionneneindspel opdringen. Dat was vooral jammer voor Bryan want met kleine middelen had hij behalve een tijdsvoordeel ook een positionele plus tegen een geïsoleerde pion opgebouwd en schoof dat tenslotte gedecideerd uit.

Witte Paard – ZSC-Saende 1½ - 2½

(Chris de Saegher 2208 – Frank Tijdeman 2010 ½-½, Bryan Wijk 1982 – Peter Roggeveen 2001 1-0, Jan Brink 1910 – Wim de Boer 1928 0-1, Christiaan Molenaar 1927 – Ben v/d Bergh 1887 0-1)

In de wedstrijd tegen de andere verliezer (De Waagtoren) hebben we ons eigenlijk prima aan de opdracht gehouden. Niet verloren en toch eindelijk ook eens die 4e plek bemachtigd! Al deden we wel ons best om de tegenpartij uitzicht op een ‘clean sweep’ te bezorgen. Paul versmaadt doorgaans al afwikkelingen naar goede eindspelen en zijn aanpak van de Nimzowitsch-variant van het Siciliaans leek de tegenstander behalve dameruil toch ook alleen maar de nodige pionnetjes op te leveren. Ikzelf rommelde voor de verandering met wit ook maar wat aan met een krom uitziende torenmanoeuvre. Na een uit nood geboren pionoffer bleek de compensatie uiteindelijk in het eindspel te liggen waarin mijn tegenstander, wederom geplaagd door tijdnood, geen goed antwoord had op het oprukken van mijn d-pion. Bryan heeft de hele partij tegen de centrumformatie d4-e5 zitten aankijken met weinig tot geen tegenkansen op de damevleugel en werd uiteindelijk geslachtofferd via de g-lijn. Tenslotte Christiaan die zich liet verleiden tot een theoretische discussie in de Grünfeld, door niemand minder dan Carlsen al eens uitgeanalyseerd via een serie ‘only moves’ tot een benauwde remise voor de zwarten. Zo ging het natuurlijk niet en wit kreeg diverse gelegenheden om de zwarte koningsveste uit te roken. De afwikkeling naar een eindspel met twee lopers tegen een toren verschafte zwart in ieder geval weer de nodige lucht en de in de Grünfeld bekende zwarte pionnenmeerderheid op de damevleugel bleek in deze laatste partij van de dag weer eens de beslissende factor (voor partij zie www.waagtoren.nl).

De Waagtoren – Witte Paard 2 – 2

(Leonard Haakman 1887 – Chris de Saegher 2208 0-1, Piet Pover 1952 – Bryan Wijk 1982 1-0, Ruud Niewenhuis 1849 – Paul van Haastert 2045 1-0, Alex Albrecht 1897 – Christiaan Molenaar 1927 0-1)