Evenals twee seizoenen terug vormde Bergen de laatste horde op weg naar de finalevierkamp van de NHSB Bekercompetitie. Geen gemakkelijke al was het alleen maar omdat zij in de vorige ronde bekerhouder Krommenie hadden geëlimineerd. Ten opzichte van die wedstrijd waren zij op één plek gewijzigd, qua rating misschien een aderlating maar in de praktijk een zich snel ontwikkelende ‘jeugdspeler’ (laatbloeier?!) waartegen Bryan (in vergelijking met onze vorige wedstrijd dus ook weer present!) het mocht opnemen. En ook nog eens in een Caro-Kann, riep dat geen herinneringen op aan onze kansloze missie tegen Castricum een jaar geleden?! Daarover later.

Met aan de meeste borden niet al te explosieve stellingen duurde het lang voordat de eerste beslissing viel. En zowaar in het voordeel van Christiaan wiens no-nonsense aanpak in de Spaanse Ruilvariant de zwartspeler tot een onbezonnen aanval op de witte rokadestelling verleidde waarbij een stuk verloren ging.

Jan Brink was vanuit een Pirc-verdediging in een qua pionnenstructuur symmetrisch eindspel met lichte stukken terecht gekomen. Normaal geen probleem maar zijn tegenstander schijnt een reputatie hoog te houden van enigszins ondoorzichtig vierkante millimeterschaak met de nodige fijnzinnige positionele manoeuvres. Jan gaf aanvankelijk geen krimp maar de combinatie van een actieve witte koning op de damevleugel en een potentiële pionnendoorbraak op de koningsvleugel deed hem uiteindelijk toch de das om.

De Caro-Kann van schrijver dezes (CdS) werd met de Doorschuifvariant aangepakt maar daarin kon het witte pionnencentrum al snel onder druk worden gezet. Daarbij was de witte koningsvleugel ook nog eens in ontwikkeling achtergebleven en een snelle knock-out leek nabij maar meer dan een afwikkeling naar een eindspel met pluspion zat er niet in. Wat vervolgens mede door de tijdnood van de witspeler nog redelijk soepel gewonnen werd.

Een belangrijke overwinning aan het topbord natuurlijk, vooral in de ogen van de tegenpartij die dacht dat de wedstrijd hiermee beslist was! Reden voor hun tweede bordspeler om zijn winstpogingen tegen Bryan te staken. Diens Ruilvariant had wederom niet het gewenste effect gehad maar via een dameoffer greep hij de beste tegenkans en kreeg tenminste nog de altijd gevaarlijke combinatie van toren, paard en vrijpion. Maar bij nauwkeurig spel zou het nog steeds gewonnen voor zwart moeten zijn temeer daar Bryan ook al enige tijd praktisch op zijn increment van 10 seconden per zet aan het spelen was. Tegen Castricum wist hij in soortgelijke stelling ook al met een blauw oog te ontsnappen, toen slechts de eer reddend maar nu goed voor doorbekeren!

Witte Paard – Bergen 2½ - 1½

(Chris de Saegher 2189 – Richard Frans 1972 1 – 0, Bryan Wijk 1943 – Dennis Mienis 1861 ½ - ½,

Jan Brink 1907 – Antonio Ballesteros 1991 0 – 1, Christiaan Molenaar 1925 – Jan Keijsper 2022 1 – 0)