De gezamenlijke slotronde in Hoogwoud leverde ons de vierde grote zege van het seizoen op.

Weliswaar tegen rode lantaarndrager Purmerend 2 maar de vier overwinningen en even zovele remises moeten in ieder geval het nodige perspectief bieden voor volgend seizoen. Eenieder wist deze middag te doen waar ie op het schaakbord goed in is.

Van Paul zijn we natuurlijk de nodige bliksemoverwinningen gewend maar ditmaal ging het wel ultrasnel mat nadat zwart in een Caro-Kann een paardoffer of f7 toeliet. Zo had hij alle tijd om te kunnen aanschouwen hoe zijn ‘concurrenten’ voor het algehele topscoorderschap binnen de afdeling de nodige averij opliepen!

Jaap had tegen de Franse Doorschuifvariant een kwaliteit buitgemaakt maar wit had daar de nodige stukkenactiviteit voor in de plaats. Net op het moment dat alles onder controle leek zat er een venijnig schijnoffer op f7 in de stelling waarmee het materieel weer gelijk kwam te staan. Hoewel Jaap nog kon bogen op een sterke vrijpion werd even later de vrede getekend.

Bryan kon voortborduren op het de avond ervoor door hem aangesneden trainingsthema van goede paarden tegen slechte lopers. Die van de witspeler had in de voorbeelden niet misstaan en werd uiteindelijk op de onderste rij ingesloten!

Een debuut in ouderwetse ‘Ajax-stijl’ was weggelegd voor Robin: scoren en ook nog in schoonheid. Daarbij kreeg hij natuurlijk wél de medewerking van zijn tegenstander die via een niet noodzakelijke ruil de opening van de f-lijn toeliet. Na het binnendringen van de witte dame was één toren genoeg om het lot van de zwarte koning te bezegelen zodat de andere in stijl geofferd kon worden!

Uw verslaggever (CdS) had wederom tegen 1.d4 niet een gemakkelijk middagje maar was er als de kippen bij om nóg een schoolvoorbeeld van een slechte loper aan te kunnen dragen.

De overwinning had misschien nog groter uit kunnen vallen als Christiaan zijn vanuit de opening verkregen voordeel niet met één mindere zet had weggegeven.

Daartegenover stond echter dat Jan Rot op aalgladde wijze wist te ontsnappen uit een schijnbaar hopeloze stelling waarin een zwarte vrijpion ieder moment voor de beslissing kon zorgen. De deur naar de zwarte koning werd toch nog opengezet waarna Jan met zijn dame eeuwig schaak kon afdwingen.

Tenslotte Jan Brink die op zijn welbekende wijze een eindspelvoordeeltje aan het uitmelken was. Althans die indruk had ik de hele tijd maar op het eind was hijzelf degene die in een ongelijk lopereindspel nog de gelukkig niet al te moeilijke weg naar de remise moest vinden.

 

Witte Paard 1 -  Purmerend 2  6 – 2

 

Chris de Saegher (2193) – Peter Smits (1995)  1 – 0

Christiaan Molenaar (1939) – Dennis van den Beld (1954)  ½ - ½

Jan Brink (1972) – Pim Jekel (1909)  ½ - ½

Paul van Haastert (2013) – Jan Bakels (1737)  1 – 0

Bryan Wijk (1891) – Ruud de Groot (1832)  1 – 0

Jan Rot (1846) – Luc Preeker (1752)  ½ - ½

Jaap de Berg (1815) – Rik Slaman (1752)  ½ - ½

Robin Mandersloot (1698) – Cor Groot (1629)  1 - 0