Bij een overwinning zou het grijze gebied van de Promotieklasse (plekken 7 en 8) definitief verlaten worden maar beide teams konden dat niet in hun sterkste formatie doen.

In de vrijdag vooruit gespeelde partij zag Roland zijn op het oog toch veelbelovende stelling vanuit een Scandinavische opening al snel afbrokkelen toen hij een vitale pion op c2 bewust in liet staan. Een afwikkeling naar een lopereindspel bleek in ieder geval geen soelaas te bieden.

Op de speeldag zélf een nieuwe tegenvaller toen schrijver dezes (CdS) in dezelfde openingsvariant als waar Yorick vorig jaar mee verloor (hoorde ik na afloop pas!) eveneens al snel van het goede pad afraakte. Een kwaliteitsoffer dat misschien nog wat aan de speculatieve kant oogde noopte zwart tot nauwkeurig verdedigen maar hij liet de witte koningsloper uitgroeien tot een ware moordenaar.

Maar plots licht in de duisternis toen Jan Brink zijn voordeeltje in de Siciliaanse Alapin (een variant waartegen hij volgens mij een gigantische score heeft?!) kon uitbouwen tot een gewonnen pionneneindspel

En even later kon Tjerk ook de felicitaties van zijn tegenstander in ontvangst nemen. Daar had hij in zijn voorlopig(?) laatste schaakpartij geen beter moment voor kunnen uitkiezen maar aanvankelijk zag het er niet naar uit dat hij ditmaal wél de Siciliaanse Grand Prix aanval zou overleven. Maar wit koos voor dameruil en blunderde vervolgens al snel een stuk weg.

Thomas kon eindelijk eens naar hartelust al zijn stukken richting vijandelijke koning sturen maar in de na een stukoffer ontstane complicaties voor de tijdcontrole koos hij voor een zetherhaling.

Wellicht ook met het oog op de gebeurtenissen elders want naast hem wist Jan Rot de ergste gevaren in een toreneindspel te bezweren en ondanks een gedekte vrijpion kon wit geen vorderingen maken.

 

Christiaan bracht tegen het Siciliaans weer eens de Engelse aanval op het bord en daarin was het mij al eerder opgevallen dat de goede zaken minstens zo vaak op de damevleugel gedaan worden. Zo ook in dit eindspel en een invasie van toren en loper besliste de partij.

En zo kon Paul in een eindspel met ongelijke lopers zonder gêne voor de halve dop kiezen.

Dat was trouwens ontstaan vanuit één van zijn stokpaardjes in de Boedapester waarin zwart niet op een stuk meer of minder kijkt. Zuchtend en steunend onderging de witspeler alle aanvalsgolven maar vond ondertussen wél de enige uitweg.

En zo zijn we met nog de gezamenlijke slotronde voor de boeg al veilig, iets wat vorig jaar met een sterker team dus niet het geval was. Wellicht omdat de doelstelling toen hoger lag?!

 

Witte Paard 1 - Kijk Uit 4½ - 3½

 

Chris de Saegher (2206) - Colleen Otten (2085) 0 - 1

Jan Brink (1966) - Peter Hamersma (1880) 1 - 0

Paul van Haastert (1990) - Peter van Nieuwenhuizen (1948) ½ - ½

Christiaan Molenaar (1961) - Andries Visser (1671) 1 - 0

Tjerk van Blokland (1936) - André Kunst (1896) 1 - 0

Roland van Soest (1797) - Sebastiaan van Westerop (1871) 0 - 1

Jan Rot (1873) - Ingmar Visser (1755) ½ - ½

Thomas Tates (1718) - Barry Broek (1540) ½ - ½