Archief 2012-2013 (artikelen)

Tweede zet Paard van Ree stevig in de hoek.

Schaakgenootschap “Het Paard van Ree” werd opgericht op 20 mei 1986. Het ludieke gezelschap, residerend in Wijk aan zee, heeft geen leden maar “Genoten”, zo’n 15 in getal. Gezelligheid gaat boven prestatiezucht.

 

Qua gezelligheid zullen de acht Genoten die vrijdagavond bij ons 2e op bezoek kwamen weinig aan hun trekken zijn gekomen, al verklaarde een van hen na afloop dat de koffie lekker was en het bier fris.

 

Even een intermezzo. Het Paard van Ree ontleent zijn naam aan een partij van Hans Ree tegen Westerinen in het 32e Hoogoventoernooi van 1970. In de 9e ronde speelde IM Ree, toen Nederlands kampioen, met wit tegen de Finse IM. In het toernooibulletin van de onvolprezen schaakjournalist B.J. Withuis vond ik deze passage:

“Hans Ree was aanvankelijk redelijk ingenomen met de situatie, doch naarmate het spel vorderde en de gastmeester steeds meer on-orthodoxe doch knappe gedachten introduceerde, begon hert vaderlandse hart onrustiger te slaan. Terecht, want Westerinen won een verschrikkelijk kreupelhout-schaak met overtuiging (dat laatste is een achteraf-zin).”

Op de 35e zet kwam een wit paard van Ree op a1 te staan en het kwam tot de capitulatie van de Nederlander op de 46e zet niet meer uit de hoek.

 

Als curiositeit vind je de bewuste partij op deze website onder “Partijen, algemeen”.

 

Dan nu het verloop van onze wedstrijd. Gedurende het eerste uur kon ik nogal wat rondkijken daar mijn tegenstander veel bedenktijd stak in het vinden van een antwoord op mijn Siciliaanse variant 1. e4, e5 2. Pf3, Pc6 3. d4, cxd4 4. Pxd4, Pf6 5. Pc3, e6. Hij vond in drie kwartier (ik gebruikte enkele minuten) een voortzetting die volgens het 9e deel van “De Theorie der Schaakopeningen” van Euwe (6e druk, 1964) “tot grote complicaties leidt”. Zie: “Partijen, extern”.

Het ging aan de meeste borden gelijk op. Naast mij ruilde Roland alle lichte stukken, kennelijk vertrouwend op een eindspelvoordeeltje. André aan bord 3 mocht zijn zwarte damevleugelpionnen lustig laten oprukken, Piet Zegers haalde weinig voordeel uit de opening, Robin iets meer. Bleven nog over Hans, Piet van Tellingen en Paul. Alle drie gelijk tot wat beter.

Toen deden na ruim een uur spelen plotseling enkele Genoten minder solide zetten, wat voor Hans en Piet v. T. tot stukwinst en voor Roland tot een gewonnen toreneindspel leidde.

Piet en Roland speelden het vervolgens soepel uit maar Hans moest geduld oefenen want zelfs met een toren minder ging zijn tegenstander nog lang door. Toch boekte ook hij het volle punt, nadat inmiddels Paul een degelijke remise had bereikt.

Zelf was ik al te grote complicaties uit de weg gegaan maar mijn opponent bleef veel tijd gebruiken. Toen hij nog ongeveer vijf minuten voor 10 zetten had zocht ik toch wat verwikkelingen en op de 32e zet verspeelde hij vrij simpel zijn dame en gaf op.

 

Hiermee was de wedstrijd gewonnen en mocht Piet Z. na een pion achterstand ongedaan te hebben gemaakt remise aanbieden. Zijn tegenstander weigerde echter, wat hem achteraf gespeten zal hebben want hij kwam in een hopeloos pionneneindspel terecht.

André was op de damevleugel niet veel verder gekomen en kreeg het benauwd na een offensief van zijn tegenstander op de koningsvleugel. Of wit de winst gemist heeft is de vraag maar met beiden nog enkele minuten op de klok werd remise overeengekomen.

Ten slotte mocht Robin het 7e punt incasseren. Na aanvankelijk heel goed te hebben gestaan liet hij zijn voordeel vervliegen maar ook hier was de eindspelbehandeling van de genoot niet je dàt.

 

Met 6 uit 3 gaan we de winterstop in, een punt voor Vredeburg, waartegen op 1 februari onze eerstvolgende (uit)wedstrijd op de agenda staat. Dan gaat het er dus om!

 

Wie eens de sfeer bij Het Paard van Ree wil proeven zou mee kunnen doen aan hun “Hein de Vriestoernooi”. Zeven ronden Zwitsers,partijen van een uur per persoon, op 29 t/m 31 december in café De Zon te Wijk aan Zee. Zie de website www.paardvanree.nl

 

Het Witte Paard 2 (1668)               - Het Paard van Ree 1 (1495)         7 - 1

Jan Rot (1856)                               - Wolter Vos (1663)                       1 – 0

Roland van Soest (1716)             - Huub de Vries (1661)                 1  - 0

André Meester (1862)                  - Roberto Ierschot (1601)            ½ - ½

Piet Zegers (1703)                        - Rob Balthus (1622)                     1 – 0

Robin Mandersloot (1607)         - Marc van der Meij (1582)           1 – 0

Hans van Heems (1516)              - Johan Kroon (1426)                     1 – 0

Piet van Tellingen (1420)            - Ronald de Kaper (-)                   1 – 0

Paul Groot (-)                                - Ad van Schie (914)                      ½ - ½