Witte Paard 1 alsnog kind van de rekening
Het zijden draadje is dan toch nog gebroken. Waar onze serie nederlagen als verwacht niet onderbroken werd slaagde concurrent ASV 3 er in de slotronde in de nummer 2 beentje te lichten. Uiteindelijk zouden zelfs 2½ bordpunt voor ons voldoende zijn geweest maar als snel bleek dat de Delftenaren gedreven achter het bord zaten, niets cadeau wilden doen en hun titel met een passend slotakkoord gestalte wilden geven.
Tegenvaller aan onze kant was natuurlijk het ontbreken (wegens familieomstandigheden) van Alexander zodat het 'versterken' met ons in Pijnacker woonachtige erelid Kees Dekker nu op een wissel neer kwam. Jaap deed dus toch mee en hij kweet zich keurig van zijn verdedigende taken. Een iets minder lopereindspel werd via een afwikkeling naar een pionneneindspel remise gehouden. Paul begint weer wat van zijn oude vorm terug te krijgen en zijn jacht op de witte koning had naar eigen zeggen meer dan een halfje moeten opleveren. Bij de resterende partijen kommer, kwel en tegenslag. Zelf kwam ik via een Siciliaan al snel in een ideaalstelling van het voorbereide Frans terecht maar kwam na het overzien van een simpel verdedigingszetje in een iets minder eindspel. Na nog een onnnauwkeurigheid mocht ik in mijn handen knijpen dat mijn tegenstander rond zet 40 voor het behoud van zijn pionnen koos ipv het incasseren van een stuk. Nu kon ik het resterende toreneindspel met enige moeite nog remise houden. Bryan's aparte openingsbehandeling leek weer eens goed uit te pakken toen zijn tegenstander in de verleiding kwam een loper te offeren. Helaas verdwenen er in het vervolg iets te veel zwarte pionnen van het bord. Kees kreeg zijn favoriete Franse Doorschuifvariant waarin hij volgens mij een gigantische score opgebouwd heeft. Maar zijn tegenstander was niet de eerste de beste en die was er als de kippen bij om een misrekening af te straffen. Ook bij Jan aanvankelijk geen problemen in zijn vertrouwde Stonewall maar rond de tijdcontrole raakte hij toch zijn a-pion kwijt. Zijn koning en paard stonden actiever maar toen er aan de andere kant ook nog een h-pion kon doorbreken was het ineens over. Christiaan speelde tegen 'zijn eigen Aljechin' dapper op koningsaanval maar moest daarvoor wel de pionnenstructuur op de damevleugel laten verzwakken. Toen de aanval vervolgens stokte bleek zwart in een dame-eindspel twee pionnetjes te kunnen meepakken en ook een mogelijk eeuwig schaak mechanisme werd in de kiem gesmoord. Van Robin's partij heb ik buiten de opening (een ongebruikelijke aanpak van de Versnelde Draak) niet veel gezien maar ook hij moest in een toreneindspel wat pionnetjes inboeten. Zijn eigen vrijpion kwam helaas maar tot aan de tweede rij.
Oké, uithuilen en opnieuw beginnen. Degraderen is op zich niet erg, de NHSB Promotieklasse is ten slotte ook weer gezellig, maar op deze manier slaat het toch wel enige wonden. En dan heb ik het nog niet eens over ons tweede! Denk ook dat ik het verslag van de wedstrijd in Amstelveen voorlopig maar niet ga lezen. Sprekend over verslagen, het broddelwerkje wat er van de kant van DSC geschreven is strekt ook niet tot aanbeveling.
DSC 2 - Witte Paard 1 6½ - 1½
(Ted Barendse 2142 - Chris de Saegher 2149 ½ - ½, Kim Meulenbroek 2142 - Bryan Wijk 2056 1 - 0, Gert Legemaat 2232 - Kees Dekker 2085 1 - 0, Hans Zwartveld 2067 - Jan Brink 1873 1 - 0, Bob Voogt 2103 - Christiaan Molenaar 1935 1 - 0, Richard Oranje 2097 - Paul van Haastert 1975 ½ - ½, Walter Anema 1971 - Jaap de Berg 1778 ½ - ½, Jan Peter van Zandwijk 2009 - Robin Mandersloot 1724 1 - 0)