Meteen na een winterstop van twee maanden wachtte ons tweede op 1 februari de ontmoeting met de op papier grootste concurrent voor het kampioenschap, Vredeburg.

 

Zouden wij erin slagen om onze voorsprong van 1 matchpunt uit te breiden?

Aan de opstelling kon het niet liggen. Iedereen was beschikbaar en dus werd op grond van rating en de tot nu toe behaalde resultaten een zo sterk mogelijke formatie op de been gebracht.

Na nog even in De Boed afscheid te hebben genomen van Corrie de Rover, die na 18 jaar een punt zette achter haar assistentschap van jeugdleider Chris, vertrok ik met chauffeur André en medepassagier Piet richting Limmen. Wij vormden – na Jaap, die Roland in Krommenie zou oppikken, Robin, Leendert en Paul, alle drie op eigen gelegenheid – de bemanning van de vijfde auto. Arm milieu.

Vredeburg is een bloeiende vereniging met zo’n zestig leden, waarvan er overigens maar 30 bij NHSB/KNSB zijn aangemeld. Dat kan problemen geven als de bondsraad op 9 februari besluit om een strakker aanmeldingsbeleid in te voeren.

Interessant is de inbreng van enkele oud-Witte Paardleden in de in 1974 opgerichte club.

Maarten Krijt, motor van Het Witte Paard tussen 1948 en 1958 (7x clubkampioen, 6 jaar wedstrijdleider van onze club die toen nog in de 3^e klasse NHSB uitkwam), was betrokken bij de oprichting van Vredeburg en werd meteen maar weer wedstrijdleider en clubkampioen. Ook zijn zoon Jaap, jeugdlid geweest bij Het Witte Paard, legde twee maal beslag op het clubkampioenschap van Vredeburg.

Beiden zijn sinds lang geen lid meer.

Ed Stolp was Witte Paarder van 1973 tot 1983. Hij maakte in de inmiddels veel grotere club deel uit van het 3^e en 4^e team, niveau 2^e klasse NHSB. Bij Vredeburg werd hij inmiddels twee keer clubkampioen (laatste keer in 2011) en draait mee in de top. Ook hij heeft een schakende zoon, Bob, en ook die was een aantal keren clubkampioen, voor het laatst in 2012.

Nog een saillant detail: zowel Maarten Krijt als Ed Stolp verliet Het Witte Paard uit onvrede met de gang van zaken in de interne competitie.

Met verontschuldiging voor dit historisch intermezzo ga ik dan nu over tot het wedstrijdverslag.

Voorzitter Jos Admiraal heette ons welkom en hoopte op een spannende strijd tussen de nummers een en twee van de ranglijst.

Binnen een uur vielen al de eerste beslissingen. Paul, aan bord 7, tot nu toe zeer succesvol in het 2^e, had kennelijk een offday. In de opening ging iets helemaal fout en hij incasseerde zijn eerste nul.

Aan bord 8 was Leendert snel klaar. Hier was het de Limmenaar die snel moest capituleren.

Inmiddels had Piet aan bord 5 zich vergaloppeerd door de dekking van een paard los te laten. Hij kwam het stukverlies niet meer te boven.

Aan bord 2 mocht ik het met zwart opnemen tegen de voorzitter en ik had een curieuze openingservaring. Na 1. e4, c5 2. Pf3, Pc6 3. d4, cxd4 dacht ik: “Ha, dat wordt weer mijn bekende variant met 4. Pxd4, Pf6 5. Pc3, e6.” Ik noteerde zonder goed op mijn tegenstander te letten vorenstaande 4^e zetten van wit en zwart en zag tot mijn verrassing na het uitvoeren van 4. …., Pf6 dat wit niet 4. Pxd4 maar 4. c3 had gespeeld! Verrassing ook bij wit, die veronderstelde, zo zei hij na afloop van de partij, dat ik een speciale variant van dit systeem kende. Na enig peinzen besloot hij tot het minder gelukkige 5. cxd4 en bleef na 5. …., Pxe4 een pion achter. Hij kreeg dus eigenlijk zijn zin, maar anders dan de bedoeling was. Na een wat ongelukkig opstellen van zijn stukken en weigering van een afwikkeling die hem twee stukken tegen een toren en drie pionnen zou opleveren, bleef hij twee pionnen achter en zag weldra het kansloze van zijn positie in (2-2).

Na ruim twee uur spelen begon op de overige vier borden het uitzicht op onze overwinning langzaam maar zeker vorm te krijgen. André stond aan bord 1 minstens gelijk, Jaap aan 3 een pion voor, Roland aan bord 4 een kwaliteit en Robin aan 6 enkele pionnen.

André speelde het wat onnauwkeurig, raakte wat pionnen achter, maar kreeg toen de kans de zwarte koning zodanig te belagen dat zijn remiseaanbod werd geaccepteerd.

Vervolgens schoof Jaap zijn ex-Witte Paard-tegenstander rustig van het bord terwijl Robin na wat manoeuvreren een matnet vlocht. Het winnende punt was daarmee binnen.

De partij van Roland eindigde enigszins hectisch. Met een dame meer en een kleine twee minuten tegen ruim een minuut op de klok gaf hij een schaakje wat niet werd opgeheven. Na ingrijpen van de wedstrijdleider, voorzien van commentaar van onze inmiddels gearriveerde Chris, gaf zijn  tegenstander er de brui aan.

Al met al dus een ruime zege waar weinig op viel af te dingen en daarmee is Vredeburg op drie punten achterstand gezet. Met ook 5 matchpunten en iets meer bordpunten, maar nog altijd 6½ minder dan wij, staat Kijk Uit 2 nu tweede. Als we op 1 maart thuis ook met deze nieuwe nummer twee afrekenen kan de kampioensvlag al bijna in top.

 

Vredeburg 1	1615	5½ - 2½	Het Witte Paard 2	1705
Bob Stolp	1818	½ - ½	André Meester	1833
Jos Admiraal	1705	0-1	Jan Rot	1889
Ed Stolp	1682	0-1	Jaap de Berg	1848
Harold Ebels	1587	0-1	Roland van Soest	1774
Niels Hageman	1732	1-0	Piet Zegers	1688
Gert-Jan Hafkamp	1666	0-1	Robin Mandersloot	1634
Bert Hollander	1523	1-0	Paul Groot	1294
Ronald v.d. Storm	1605	0-1	Leendert Saarloos	1677

 

De ratings in bovenstaande uitslag zijn die van 1 februari, up to date dus. De gemiddelde rating van dit Witte Paard 2 is 10 punten hoger dan de rating aan het begin van het seizoen.