De voortekenen in de altijd lastige wedstrijd tegen De Uil waren vlak voor aanvang niet bepaald gunstig te noemen toen bleek dat Alexander zich via een niet te achterhalen mailbericht had afgemeld.

Wellicht een idee om voortaan met ontvangstbevestigingen te gaan werken?!

Maar binnen de kortste keren was het optimisme terug toen Jan Brink de hand van zijn tegenstander toegestoken kreeg. Niet ten teken van zijn vijfde remise in successie maar vanwege een dubbele aanval hout + matveld van de dame. En dat ook nog eens tegen één van hun steunpilaren, tja, Jan is nu eenmaal een stuk gevaarlijker met de zwarte stukken!

Aan de overige borden zag het er over het algemeen ook goed uit, reden voor Yorick om na het oplossen van de bekende ruimtelijke probleempjes in de Caro-Kann niet nog eens ijzer met handen te gaan breken. Dat wil hij zo op zijn tijd kennelijk alleen aan de enige echte Carlsen overlaten!

De derde topper aan Hillegomse zijde werd vakkundig onderuitgehaald door Jan Roebers. Een ouderwetse Philidor Turbo leverde hem al snel een prettig initiatief op wat via een penning over de e-lijn in klinkende munt werd omgezet.

Ondergetekende (CdS) had zich graag in dat rijtje gevoegd maar hij kreeg te maken met een invaller van het kaliber waartegen je het alleen maar fout kunt doen. Vanuit een stelling met twee pluspionnen leek het zelfs nog even die kant op te gaan maar via een aardige combinatie werd de vis alsnog op het droge getrokken, 3½-½.

Volgens eigen zeggen had Paul de beslissende klap allang moeten uitdelen (uiteraard via een offer) en hij wenste er zich aanvankelijk ook niet bij neer te leggen dat er na de tijdcontrole inmiddels een niet meer te winnen toreneindspel resteerde. OK Paul, die eerste overwinning van dit seizoen komt vast nog wel in één van de volgende belangrijke wedstrijden.

Het was nu nog even de vraag wie het bevrijdende halfje zou binnenbrengen. Gelukkig was die eer weggelegd voor Jaap die te elfder ure bereid was gevonden om met een aanzienlijke tijdsachterstand in te vallen om op die manier ook Jan Rot te sparen voor het tweede en alleen als wedstrijdleider te laten fungeren. Via één van zijn betonvarianten in het Frans was de tijdsachterstand al snel ingelopen maar was de manoeuvreerruimte in een paardeindspel beperkt tot de achterste twee rijen. Gezien de pionstructuur bleken er voor wit echter geen invalsvelden beschikbaar.

In het vervolg werden de wérkelijk precaire stellingen ook nog eens gerepareerd.

Christiaan was na de nodige onnauwkeurigheden voor de eerste tijdcontrole in een eindspel met twee pionnen minder terechtgekomen maar de aanwezigheid van loper van het verkeerde hoekveld bood een uitweg via een patwending.

Tjerk wist met dito achterstand een dame-eindspel met eeuwig schaak af te dwingen!

 

Witte Paard 1                -       De Uil 1                         5½ - 2½

Yorick ten Hagen (2151)      -       Jan Havenaar (2054)               ½ - ½

Chris de Saegher (2225)      -       Martin Zegstroo (1796)            1 – 0

Jan Roebers (2168)           -       Ad Reijneveld (2043)              1 – 0

Christiaan Molenaar (2038)   -       Edwin Heemskerk (1895)            ½ - ½

Jan Brink (1950)             -       Theo Bakker (2008)                1 – 0

Tjerk van Blokland (1943)    -       Jan Vreeburg (1865)               ½ - ½

Jaap de Berg (1847)          -       Hennie van Eeuwijk (1856          ½ - ½

Paul van Haastert (1970)     -        Richard Copier (1795)            ½ - ½