Het eerste heeft in extremis (zoals onze Zuiderburen dat geloof ik zeggen) een matchpunt uit Bussum weten weg te slepen. Daarvoor was een ultieme krachtsinspanning van onze kopmannen noodzakelijk.

 

Want nadat in een vooruitgespeelde partij op de maandagavond invaller André heel verdienstelijk hun kopman op remise had gehouden leek het op de wedstrijddag zélf de verkeerde kant op te gaan.

Alhoewel de remises aan de laagste 2 borden gezien het ratingverschil natuurlijk ook niet verkeerd genoemd mogen worden! Jaap haalde met succes de ‘Ben-Oni Wall’ weer eens van stal en kende ondanks de ruil van de witveldige lopers geen problemen.

Jan Rot moest het tegen hun topscorer opnemen (die alleen in thuiswedstrijden speelt) en deed dat met actief centrumspel. Na de door het opspelen van de geïsoleerde pion geforceerde ruil dreigde er nog even een lastig eindspel van T + P vs. T + L met pionnen op beide vleugels te ontstaan maar de zwartspeler zag daar (in tegenstelling tot de gang van zaken later aan de topborden!) de voordelen niet van in en wikkelde af naar een volkomen gelijk toreneindspel, 1½-1½.

Christiaan had ondertussen een gevaarlijk ogend stukoffer moeten toelaten en moest zijn dame geven om de verdediging op orde te krijgen. Daarvoor had hij echter wél een toren en twee lichte stukken maar helaas deed hij bij het wegtikken van de laatste seconden net iets teveel zetten waardoor de coördinatie zoek werd gespeeld en zijn toren verloren ging.

De gelijkmaker leek er echter weer snel aan te komen want Paul had na een wat al te optimistisch offer van zijn tegenstander kunnen afwikkelen naar een stelling met een kleine kwaliteit meer waarbij bovendien de witte koning in het midden moest blijven bivakkeren. De winsten lagen voor het oprapen en ook voor een in tijdnood verkerende Paul is dat normaal geen probleem maar om een of andere reden vergat hij even iets met schaak te doen waarna zijn tegenstander plots eeuwig schaak bleek te hebben.

Een fikse tegenvaller dus, temeer daar Jan Brink nog steeds tegen de achterstand van een in de opening geofferde pion zat aan te kijken. Ondanks langdurig verzet bleek het eindspel niet te houden en daarmee kwam de tussenstand op 4-2.

Dat er toen überhaupt nog uitzicht was op een gelijkspel mag al een klein wonder heten.

Jan Roebers zag zich na de opening al genoodzaakt om een kwaliteit voor een pion te geven. In het eindspel oogde zijn loperpaar maar de zwakke pion op a7 was een zorgenkind. De witspeler verpaste echter het enige moment om die te elimineren waardoor zijn toren enigszins verdwaald achterbleef. Kennelijk reden om de kwaliteit terug te geven maar in het resterende eindspel was zwart met zijn loper en vrije randpion toch duidelijk aan het roer. Tegen de zoals altijd snel en op trucjes spelende BSG’er moest Jan uiteindelijk vrijwel al zijn bedenktijd aanspreken maar met secuur spel wist hij zijn troeven naar de overkant te loodsen!

Bij uw verslaggever (CdS) een heel wat minder enerverend partijverloop (wederom niet de verwachte tegenstander dus ook maar weer een slappe Anti-Konings/Grünfeld-Indiër) maar ook daar het onmiskenbare(?!) voordeel van loper tegen paard met pionnen op beide vleugels en na de 1^e tijdcontrole zelfs met pluspion!. Door de actieve opstelling van koning en paard van de verdediger moest er echter heel omzichtig gemanoeuvreerd worden. Gelukkig was er ook nog sprake van een tijdvoordeel waardoor de zwartspeler op zeker moment meende te moeten afwikkelen naar een toreneindspel dat echter theoretisch verloren was!

BSG 2 - Witte Paard 1 4 - 4

Theo Slisser 2043 - Chris de Saegher 2187 0 - 1
Coen v/d Heijden 2066 - Jan Roebers 2146 0 - 1
Chris Kooyman 2046 - Jan Brink 1970 1 - 0
Tom de Ruiter 2145 - Christiaan Molenaar 2025 1 - 0
Peter Drost 2079 - André Meester 1731 ½ - ½
Jarno Witkamp 1928 - Paul van Haastert 2055 ½ - ½
Nick v/d Lijn 2143 - Jan Rot 1889 ½ - ½
Waldemar Moes 2004 - Jaap de Berg 1855 ½ - ½